czwartek, 20 maja

To już był czwarty ciepły dzień w tym roku. Byłbym nawet poszedł na kosza do Jerzego, ale nastawialiśmy pieczeń i Pyszczku szykowała się do wyjazdu na wczasy. Przeszliśmy z pracy piękną pogodą na górę. Bardzo przyjemnie.

***

Wyjątkowo było, ponieważ nie tknąłem muzyki, książka pójdzie mi chyba szybko, nie dokończyliśmy filmu, a już samym wieczorem przeglądałem zdjęcia z Walencji. Dzięki Pyszczku (!) obrócenie zdjęć i automatyka w fotoszopie przyspiesza kwestię z 3 tygodni do 3 dni. Rewelacja. Ależ pięknie tam było. Może nie tyle nasze zdjęcia o tym świadczą, lecz jakiś pogląd na miejsca można mieć. Uznałem, że nie będę ich segregował miejscówkami, lecz zostawiam "dniówki" — przynajmniej przypominam sobie, jakimi trasami wtedy przemierzaliśmy.

***

Tak niby zwyczajny zabieg, ale emocje zawsze są. Pyszczku obudziła się skoro świt (choć tak naprawdę będziła się skoro świt od poniedziałku, zanim zadzwonił budzik) i podymała na miasto. Okazało się, ze co nagle to po diable i było dużo czekania. Ja zaś zdawałem chłopakom relację na bieżąco. W końcu doszło co do czego i po robocie się bujnę. Więc ja mam pewnie tak, że w okresie oczekiwania robię wszystko, by nic do mnie nie docierało, a kiedy jest już po sprawie, to zestaw wrażeń atakuje znienacka. Aż mi się głos obniżył.

***

To mi przypomniało MŚ w Korei i Japoni (teraz podobno też mają być jakieś), kiedy w robocie był ogólny zakaz neciarski, fachowcy od it mieli (w końcu praca) i korespondencyjnie w gadulca kopiowali to, co się ważnego działo na boisku. Takie wspólne jednoczenie się w widowisku.

***

Mamy już piąty ciepły dzień i zgrzałem się w robocie — chyba trzeba się będzie przerzucić na krótkie galoty. Dokonaliśmy wczoraj wstępnej rezerwacji na lot, Ciekawe, czy to się uda.

***

Jeszcze jedna ciekawostka, akurat rozmawiałem telefonicznie z panią z w-wy, a ta mówi, że musi już kończyć, bo zamykają firmę oraz mosty w stolicy, bo idzie fala. Nieźle.

piątek, 21 maja

Mimo porannej mgły szykuje się kolejny ciepły dzień. Pyszczku już wychodzi. 3 tygodnie zwolnienia!

Indiana Pacers 2001-2002 (42-40), czyli dziadek Miller i dzieciaki: Brad Miller, Jermaine O'Neal, Ron Artest, Jamaal Tinsley plus takie ciekawostki jak Kevin Ollie czy Ron Mercer (którzy przyszli w trakcie sezonu z Chicago w zamian za "starą gwardię" Jalen Rose i Travis Best). Indiana kierowana przez Isiah, Byron Scott v. Bo właśnie oglądam 5 mecz play-off z Nets. Jest ostro. To był ten sezon, kiedy Nest dostali bęcki 0-4 w finale. Śmieszna ekipa, ale nazwiska się pamięta: Keith Van Horn, Jason Kidd, Kerry Kittles, Todd MacCulloch, Kenyon Martin, młodziutki Richard Jefferson. Ci co przeżyli, to teraz weterani.

Z Nets oraz Pacers są dwa odrębne wspomnienia. Pierwsze to ostatni wielki rajd MJ, kiedy na jedynce grał Sam Cassel, a obok Kerry Kittles, Chris Gatling, Kendall Gill, Keith Van Horn, Jayson Williams — być może seria potoczyłaby się zupełnie inaczej, gdyby w ostatniej akcji odgwizdano faul MJ przy przechwycie piłki — mecz był na styku (dogrywka), a Bulls nie zachwycili. W gazetach zapowiadano pojedynek Rodmana v. Jayson Williams (kiedy jeszcze był normalny). Wycinki mam do dzisiaj, a mecze oglądałem na bieżąco raczej. Zresztą, chyba właśnie w odpowiednim stanie przebywałem (bo to chyba new jersey było) i tradycyjnie wycinałem z ichnich gazet. Wtedy (w lipcu?) był TEN finał piłkarskich MŚ, i tym razem ja nie byłem na odpowiednim kontynencie, bo na początku w ogóle nie uwierzyliśmy w wynik meczu, dopiero ktoś przyniósł mecz na kasecie wideo (tak to kiedyś było) i obejrzeliśmy wciaż nie wierząc w to, co widzimy.

Drugie, to (tradycyjnie) przegrany finał Pacers v. Lakers. 2000 rok. Same NAZWISKA: Miller, Jalen Rose, Rik Smits, Austin Croshere, Travis Best, Dale Davis, Mark Jackson, Sam Perkins, Derrick McKey, Chris Mullin. Nie mieli szans wobec all-stars: Shaquille O'Neal, Kobe Bryant, Glen Rice, Ron Harper, Robert Horry. To jeszcze były czasy tv dsf i strasznie nie lubiłem Lakers. Nawet nie zapamiętałem jak grali, całą swoją uwagę skupiałem na tych co stoją na przegranej pozycji.

Tak piszę o tym, bo mimo słabych play-off ogarnęła mnie mania nba, więc skoro jestem na bieżąco, to oglądam co wleci.

***

A ogólnie jest to fragment o pamiętaniu rzeczy nie aż tak istotnych w życiu. Każdy pamięta takie, na jakie zasłużył. I tu mam jeszcze jedne wspomnienie, właśnie w tych ważnych sprawach, jak w dzieciństwie toczyłem "pojedynek" z Patelnią (to "legendarna" postać Oruni Dolnej, wydaje mi się, że sam fakt, że chodziłem z nim do jednej klasy imponował Łysemu, znaczy się, jego sława już za młodych lat dotarła na Orunię Górną) na wyniki MŚ. Ja miałem pamięć i do szkoły i do piłki, on miał głowę wyłącznie do spraw pozaszkolnych, ale i tak byłem lepiej obryty w wynikach. Jakby co, zeszyty ze zdjęciami piłkarzy oraz tabelkami mam przy sobie.