NITZ! nie było, ale balon widzieli

This is like a painting from the Renaissance

nie wiem, czy było, więc jest
(człowiek został naprawdę sam w tym pokoju; coś tam jednak drgnęło)

NBA wraca

właściwie to jest podjarka

jeszcze oglądanie zeszłosezonowych meczy w starych garniturach/składach osobowych nie było specjalnie porywające (no chyba, że się zdarzał MECZ), to już same sztuczne zdjęcia z dni dla mediów wprowadziły uśmiech i zainteresowanie

składy są albo durne (Bad Boys Lakers) albo zastanawiająco-intrygujące

ps. tak jak mówili w podkaście, to już nie są twoi ziomale LeBron, co odnoszę do własnych, że co najwyżej mogę być dobrym wujem

niemniej, sądzę, że nie ma obaw, bym stracił zainteresowanie już teraz

 

 

 

Kevin Arnold - Mastodon't Redux (2006)

moi Drodzy! moi Drodzy!

św. graal Kevina Arnolda, czyli zagubiona EPka "Mastodont Redux" (już naprawdę bałem się, że tych nagrań nie będzie można znaleźć)
ha, czyli raz w życiu nagraliśmy więcej numerów i ułożyliśmy płytę, zaś potem poszły odrzuty (wcale niegorsze) (spotkałem się nawet z opinią, że EPka lepsza)

1. VREEN (czyli absolutnie moja piosenka, komputerowy garaż, nawet midi/wave perkę układałem, Johny się śmiał z tych przejść, ale melodia jest)
2. SUPERNOVA (nasza własna wersja stoner rocka, trochę mułu tam jest, ten to nawet graliśmy na występach)
3. BECCA REPRISE (hard'n'trans-rockowa wersja "becca" z "elektrycznych zapalniczek")
4. WIELKA UCIECZKA (czyli "family killer" z pierwszego demo, z polskim tekstem Johnego i manierą Mudhoney)
5. PORZECZKI (tylko nostalgiczny fragment balladowy)
6. DZIĘCIOŁ (którego nie trzeba przedstawiać)

jaram się!
tego się nawet słucha po latach!

(bo ja lubię swoje gitary pierwsze drugie i trzecie)

https://kevinarnold.bandcamp.com/album/mastodont-redux

Edmund Niziurski — Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1965)

 

 

 

 

 

 

ilustrował Bohdan Butenko

polska imperialna

 

 

 

Henryk Zins — Szkice o Anglii i Afryce (1978)

2018.09.24 - by nie stać i nie marznąć dawno mnie z tej strony nie było

2018.09.22 - powiew jesieni

coś najwyraźniej dziarają, nie wiem co, niemniej w tej dziecioopiece (Babcia wcześniej, bo zimno) była przyjemna wycieczka, trochę pomarzyć sobie

ale i nowe ścieżki w dzikim lesie (grzyba ani ani)

King Crimson live '69, gdzie "Pictures of a City" skrobią jakby nie umieli grać na tych gitarach (nie to co w studio), wyjątkowe wykonanie "The Devil's Triangle" (karkołomny pomysł) (nigdy nie kłopoczę się zapamiętywaniem tytułów, same piosenki są mi potrzebne do transportowania, nakładania i porównywania emocji)

ba, nawet dotarłem do wieczora i Anthony Joshua — Aleksander Powietkin = niedzielne śniadania z Kostyrą i Kulejem (to jakby tyle w kwestii żegnania się z kasetami) (no ba, tego excella jeszcze nie robiłem)

jeszcze Kevin Hart 1,63 m, Rozczarowani odc. 1, Venom i inne kolorowe obrazki będą

("tak się martwiłem, że nie robię tego francuskiego, no i nie robiłem przez cały weekend") właśnie

trzeba było zrobić 50 tych foto i zrobić dokumentację/projekt/art/srt

2018.09.20 - podmuch lata

się mi przypisy przypomniały do poprzedniego:

ps. 1. ja wiem, że zasadniczo dla każdego to nuuuuda, ale szkoda, że Ciebie tam nie było

ps. 2. i pamiętaj, że wysikałem Ci serduszko na śniegu

ps. 3. po dość niezwykłym, i zaakceptowanym, powrocie do prog-rocka, okazało się też, że lata 90. niestraszne, miłe poczucie, że połowę się zna, a drugą warto poznać http://ihatethe90s.blogspot.com/

ps. 4. niemal wszystkie 180 nr odsłuchanych = świetny zestaw, a ja mam nawet płyty!

https://moochinaboutltd.bandcamp.com/album/jazz-on-film-tv-crime-jazz

ps. 5. o czym to się człowiek dowiedział ostatnio:

- jak sobie radzić z wycinaniem w środku

- jak kto się obraża, kiedy się zwalniają

- jak już nie ma nas w pokoju

- jak skuteczniej zniechęci nowicjusza

- jak jest sucho nie jedziemy na grzyby

- jak różni się 11 od 14

- jak oryginalnie szukać pracy

- jak wygląda proza kolei transsyberyjskiej

- jak dojść do nieorganizacji

- jak wymienić pofalowaną płytę (powiedział, że zostawi u sąsiadki)

- jak dziewczyna nie próżnowała w tym roku

- jak policzyć do 1500

- jak nie robić tutoriali

- jak przyjemniej spędzać czas w ubikacji

2018.09.19 - rajd, po prostu rajd

ależ to było olśnienie (!) podczas szybkiego lunchu ulicą Bieszczadzką (nomen omen), kiedy w czas się zmieściłem, by odnaleźć wejście do przygodowego wąwozu, a jednocześnie znaleźć skrót do niego

więc wychodzę i jeszcze jest lato (trwało tak aż do nocy, bo ramiona zupełnie się przyzwyczaiły do ruchu i chłodu)

zbiorniki retencyjne wraz z tym, gdzie stoją jedyne domy, dla których "bawiłbym się" w przeprowadzkę (na google maps zbiornik II, czyli I, wciąż w budowie, a drzewa wyglądają jak kłębki miękkiego materiału)

pierwszy odcinek pośpiesznie = trzeba zdążyć do sklepu

P&P w tym rejonie niezwykle drogi, zaś pustki na sklepie wyraźnie pokazują jego może nie upadek (ech, co się stało z moim stoiskiem mięsnym intermarche!) ile zupełnie opuszczenie przez klientelę

na szczęście najgroźniejszy fragment jest na samym początku = paradoksalnie łatwiej przejechać to skrzyżowanie pod obwodnicą na rowerze

i już jestemy na trasie

do szlaku co prawda jeszcze kawałek, a i ruch samochodowy większy niż w dawnych czasach, ale słonecznie i przygodowo (sklep spożywczy z lodami, któeego już nie ma) (niespodzianka: bar w Otominie czynny)

niebieskim (bo czarny był niedawno), i to był nowy fragment lasu, było i podmokłe obniżenie (świetny strumyk), była i wieś Smęgorzyno

polska wieś, trochę, ohydna, częściowo betonowa, w jednej "zagrodzie" bardzo niezwykłe zabudowanie, jak na miejsce w którym się znajduje (foto nie ma, bo patrzyli)

na szczęście Kartuską idzie się tylko chwilę, potem łącznie z czarnym mijając wspaniałe ulice: Metalowców, Montażystów, Betoniarzy zaraz obok Świętego Brata Alberta, a kończąc niemal na Snycerzy (kiedy oni snycerza na oczy widzieli!)

jeden problem przyszłościowy = iPOD się wykańcza po 2 godzinach, czyli co, walkmana mam wziąć?

drugi mniej istotny, po 2 godzinach robi się ciemnawo, by w końcu ściemnieć

fragment koło PKM, też obeznany, bo tam w końcu idzie zielony

w Dolinie Strzyży już nie wiedziałem czy idę zielonym czy niebieskim, bo kolory nieodróżnialne, ale ludzie do diaska ze świecącymi z daleka gigantycznie czołówkami = w lesie w nocy wszystko widać/słychać, nawet moje dziecko wie, że kiedy idziesz po miękkim, znaczy się zszedłeś ze ścieżki

profilaktycznie zmodyfikowałem trasę na żółtą, łatwiej się dostać do Potokowej, niż błądzić przez Matemblewo i przekraczać Słowackiego, a tam byłem już w domu, przecież z Niedźwiednika to już można na kolanach wracać

uświadomiłem sobie, że w tym roku nadrobiłem 5-letnie zaległości w szlakach!

kiedy po 4 godzinach meldowałem się w domciu, w nieco zbyt luźnych butach jak na takie wycieczki, miałem pewność, że właściwie nie ma miejsca, gdzie moje chude kośpyry nie dałby by rady przejść, dobry prognostyk na nadchodzące