La messa e finita (1985)

tragikomedia? tematyka "utraty" wiary/niemocy pomocy wobec trywialności życia rodzinnego w sumie ważna, ale te postacie dość komiczne były, ich dramaty życiowe dość miałkie, ot zdrady/romanse = może nie doceniłem filmu
pełny i wartościowy opis/interpretacja:
http://www.dvdclassik.com/article/nanni-moretti-a-travers-ses-films

Amore e guai (1958)

miłość i kłopoty
Marcello Mastroianni, lekka komedia z drobnym wątkiem społecznym (Włochy, pod koniec lat 50.), świat ludzi pracujących i ich miłostki, Marcello gra włoszczyznę jak się patrzy, wszystkie trzy wątki zakończyły się naiwnie szczęśliwie i lekko, krótki film

https://www.mymovies.it/dizionario/recensione.asp?id=1340

Frightened City (1961)

gangsta Connery
Connery jest wyraźnie surowy (bo przecież nikt nie ogląda TEGO kryminału gangsterskiego ot tak), co chwilami jest zabawne, fabułę spokojnie da się przeżyć, acz relacje w środowiskach policyjnych i gangsterskich oraz między nimi można określić jako zbyt zażyłe, trafna opinia:

http://reviews.shoestring.org/2009/08/frightened-city-movie-review.html

chodzę do łóżka z LeBronem

 

 

 

Mamma mia, che impressione! (1951)

Sordi grający zdziecinniałego idiotę jest obskurny, pomysł bzdurny (to jest wręcz szkodliwe społecznie!), wykonanie dopasowane do założeń, dużo włoszczyzny, "Il marito" przy tym to wyrafinowane kino

Il Marito (1958)

Sordi jako "nieuleczalny" kobieciarz, który szuka swojej niszy w cieple swojego małżeństwa z ukochaną żoną; kiedy przymknie się oko na psychologiczne konsekwencje relacji przedstawionych bohaterów, to można się nieźle bawić scenami komediowymi i perypetiami zawodowymi oraz rodzinnymi tytułowego małżonka — realizacja na dobrym poziomie

Duffy (1968)

hipsterski heist movie

fani Jamesa Coburna = nie ma co zwlekać; mądre zdanie, że to nie jest film o rabunku, lecz o relacjach między osobami, którzy ten napad planują (https://www.rogerebert.com/reviews/duffy-1969),
zaś to jest kluczowa interpretacja:

https://cinemasojourns.com/2016/12/13/totally-mod/#more-2998

Brevi amori a Palma di Majorca (1959)

niejako "statek miłości" tylko na wakacjach na wyspie, Alberto ponownie grał irytującą postać, na szczęście tym razem nieszkodliwego przygłupa (acz w scenach w grze w pokera tę optykę można nieco zmienić), reszta intryg miłosnych jak z "włoskiej komedii" = chwilami zabawne, muzyka Piero Piccioni, full kolor
trafnie ujęte: https://www.imdb.com/title/tt0054433/reviews?ref_=tt_urv

wielka majówka - wyobrażone aktywności